της Δρ. Ευανθίας Μιχάλαινα*
Δεν ξέρω αν είμαι μόνο εγώ που νιώθω έτσι, αν συμμερίζεστε κι άλλοι την απόψή μου …
Όπως και να’χει εγώ θα πω όπως πάντα την αλήθεια μου και όπως αυτή βγαίνει μέσα από την καρδιά μου:
Το εκλαμβάνω ως προσωπική προσβολή που τραυματίζει την εθνική μου περηφάνια, να παρακολουθώ παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στο νησί μου, στο νησί με τα πυροβολεία, με τον μεγαλύτερο Εθνικό ναύσταθμο, με τον ενδοξότερη χώρο ναυμαχίας, και να τραυματίζομαι εθνικά και προσωπικά από τα παρακάτω:
α) Να μην μπορεί η μπάντα του Δήμου να συγχρονιστεί. Ούτε μεταξύ τους, ούτε με τη μουσική υπόκρουση από τα μεγάφωνα. Με συνέπεια να μη δίνεται το σωστό βήμα στα αγήματα της παρέλασης. Αυτό διαχρονικά! Και να μην ενοχλεί κανέναν από τους διοργανωτές των τελευταίων 4 ετών !! Να μην το αλλάζει κανείς !!
β) Να μην έχει αντιληφθεί κανείς τόσα χρόνια ότι ο ήχος των μεγάφωνων είναι απαράδεκτος. Κάνει παράσιτα το σύστημα και χρειάζεται ξήλωμα και αντικατάσταση. Δεν το ακούει κανείς;
γ) Να μου σκάνε μαθήτριες με σούπερ κολλητές μίνι φούστες (ευτυχώς μία ήταν η κραυγαλέα περίπτωση εφέτος στη Σαλαμίνα) ή με τζιν παντελόνι !!! Τζιν παντελόνι βρε κορίτσια ;; Που πάτε, για καφέ ;
δ) Να μου σκάνε συνοδοί καθηγήτριες με ντύσιμο λες και πηγαίνουν σε κλαμπ οι νεότερες, σε γάμο οι μεγαλύτερες! Και να περπατούν με το δεκάποντο λες και κάνουν πασαρέλα αδιαφορώντας για το σωστό βηματισμό ή για το βήμα των μαθητών, που άλλο παιδί πατάει το δεξί πόδι, άλλο το αριστερό πόδι, άλλο ούτε που ξέρει τι πατάει. Μερικές μάλιστα κοιτάζουν τόσο πολύ την αυτοπροβολή τους που τέσσερις δασκάλες - συνοδοί χθες ούτε καν πρόσεξαν μωράκι που είχε χάσει το παπουτσακι του και αυτό έκλαιγε γοερά επειδή καιγόταν η πατουσίτσα του στην καυτή άσφαλτο !! Τους φώναζε ο κόσμος για το παιδί κι αυτές… στον δικό τους κόσμο !!!
ε) Σε οργανωσιακό επίπεδο… καλά… ποτέ κανείς δεν έχει σκεφτεί ότι τα αγήματα πρέπει να κάνουν κυκλική πορεία; Να φτάνουν στα αγάλματα και κατόπιν να γυρίζουν από την άλλη πλευρά του «πετάλου»; Ώστε να μη φεύγει ο κόσμος ψάχνοντας τα παιδιά του;; Ωραιο δεν θα ήταν να παραμένει στη θέση του καμαρώνοντας τα για περισσότερη ώρα;
στ) Επίσης… γιατί μόνο ένα στρατιωτικό άγημα; Που είναι η πυροσβεστική; Που είναι η Αστυνομία; Που τόσο μας στηρίζουν τη δύσκολη ώρα; Που είναι η παρέλαση των σωμάτων εθνικής ασφαλείας και πολιτικής προστασίας στο νησί μας για να τους χειροκροτήσουμε - ευχαριστήσουμε; Πού είναι το προσωπικό του Κέντρου Υγείας; Αυτοί είναι οι αγαπημένοι μας άνθρωποι της πρώτης γραμμής !! Πού είναι αυτοί οι άνθρωποι στις παρελάσεις μας;
ζ) Τέλος, τα πέντε - δέκα βασικά μαγαζιά του παραλιακού μετώπου γίνονται πάμπλουτα τις μέρες των εθνικών εορτών. Δωρίστε βρε παιδιά μια μεγάλη τέντα στο Δήμο ώστε να μπαίνουν όλοι οι μαθητές από κάτω να σκιάζονται πριν αρχίσει η παρέλαση… που κάθονται όλοι κάτω από το λιοπύρι ώρες των ωρών και περιμένουν.
Να πω βέβαια και τα συγχαρητήρια μου στα παιδιά και όλους τους ένστολους και τους Συλλόγους και τα Σωματεία που περίμεναν υπομονετικά και που κατόπιν παρέλασαν, πιστοί στο ραντεβού τους με την Ιστορία και την Παράδοσή μας.
Και να πω και στην Τροχαία συγχαρητήρια - για την άψογη συνεργασία της με τη δημοτική Αρχή για την ομαλή έκβαση της παρέλασης.
Άντε! Χρόνια πολλά !!! Και την 25η Μαρτίου ας αποδειχθούμε σοφότεροι και πιο προσεκτικοί στο ραντεβού με την Ιστορία μας !!!
Ο Καραϊσκακης, ο μεγάλος μας Ήρωας, θα καραδοκεί…
*η Δρ. Ευανθία Μιχάλαινα είναι
Ειδική Επιστήμων στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας
Σύμβουλος της Κομισιόν
Adjunct Καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Sunshine Coast της Αυστραλίας