του Βαγγέλη Σπανού
Στη Σαλαμίνα βρέθηκα την Τρίτη 27/2, στα Περιστέρια, αυτή την πανέμορφη ακτή. Τα νερά ήταν, πάντως, λίγο πρασινωπά και θολά, μάλλον από τη βροχή που είχε προηγηθεί.
Ακόμα είχε λίγη συννεφιά και πολλούς γλάρους στα δύο νησιά. Έφτασα μέχρι εκεί για να τους φωτογραφίσω από κοντά, ενώ από υποβρύχια πλάνα αρκέστηκα σε μερικές καλόγριες και πετρόψαρα (χάνους, γύλους, γαϊτανούρια), αλλά και ανεμώνες στα ρηχά.
Έβγαλα και μερικά κονσερβούτια, πετονιές και κάνα δυο πλαστικά ακόμα από τον πυθμένα και τα πέταξα στους κάδους, αποχαιρετώντας την αγαπημένη μου ακρογιαλιά.
Θα έλεγα αποχαιρετώντας και τον χειμώνα πια, αλλά τα τελευταία χρόνια, όλο και κλέβει μέρες από την άνοιξη.
Το 2020 χιόνισε στην Πάρνηθα και στις 2 Απριλίου, το 2021 έπεσαν νιφάδες στην Αθήνα ανήμερα την 25η Μαρτίου.
Ο χειρότερος ήταν ο Μάρτιος του 2022 με αλλεπάλληλες ασθενείς χιονοπτώσεις στη μεγαλύτερη διάρκεια του, ενώ και το 2023 θυμάμαι ένα άλλο τσουχτερό κρύο στις 17/3 που, παρεμπιπτόντως, ήμουν και πάλι στη Σαλαμίνα.
Το χειρότερο πέρσι, όμως, ήταν ότι ακόμα και τον Μάιο και τον Ιούνιο είχαμε αρκετές κρύες και βροχερές μέρες.
Δυστυχώς η άνοιξη, η πιο ωραία εποχή του χρόνου έχει συρρικνωθεί. Και όχι μόνο κυριολεκτικά, αλλά και μεταφορικά φαντάζει πια τόσο μακρινή η φράση του Πάμπλο Νερούντα: "Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την άνοιξη να έρθει"...